Dag 173 - Gedicht (1990): Mijn vader

Een gedicht, uit de oude doos...

Waarom doe je altijd zo rot
zo gevoelloos en gemeen
je maakt heel mijn leven kapot
Heb je echt een hart van steen?
Ik weet eigenlijk niet
of ik ooit om je heb gegeven
ik denk niet dat je ziet
wat je doet met mijn leven
het klinkt misschien hard
je bent en blijft mijn pa
maar ik voel me echt benard
alleen pijn laat jij me na
Waar is je liefde?
Waarom gebruik je zoveel macht?
Is het leuk op ons te schreeuwen?
Zoveel verdriet nacht na nacht
Je gunt ons geen geluk
ook al zeg je dat je alles voor ons doet
maar tegelijkertijd maak je alles stuk...

Daphne, 15 jaar oud

Update 2013: Inmiddels heb ik mijn vader (en ook mezelf) vergeven en voel ik onvoorwaardelijke liefde voor hem. Zo´n 16 jaar later, nadat ik 7 jaar lang het contact had verbroken, schreef ik hem deze brief van mijn hart...

Herenigd (2007)