Ik zie mezelf graag door de ogen van anderen. Iedere ontmoeting met een ander is een ontmoeting met mezelf. Meestal weerspielen de mensen in mijn leven de vreugde, vrijheid en de liefde die ik ben, en soms de wonden van mijn ziel.
Ik ben een gezegend mens met veel liefdevolle vriendschappen in mijn leven. Met een ieder van hun deel ik iets speciaals en heb ik een bijzondere band waar ik erg dankbaar voor ben. We weerspiegelen de kracht, liefde en vrijheid van onze ziel. Ook als we elkaar lange tijd niet zien, blijken tijd en ruimte niet te bestaan, en blijft het gevoel van verbondenheid sterk aanwezig. Om daarna weer bekrachtigt te worden met een fijn en genietvol samen zijn.
Heel soms komt een ontmoeting tot een pijnlijke botsing. Zoals gisteren met een dierbare vriend. Zijn gemene veroordelende uitlatingen over mijn persoontje en zijn wantrouwen naar mij toe stemden mij erg verdrietig. Veel van wat ik had gezegd of geschreven werd ineens tegen mij gebruikt ter bevestiging van zijn waarheid.
Mijn eerste reactie was om alle deuren te sluiten, om mezelf te beschermen tegen de negatieve energie die over me heen werd gestort. Mijn grens was duidelijk bereikt! Zo kon ik niet in een gelijkwaardige verbinding zijn. Het was verleidelijk om in een heftige discussie te schieten en mezelf te gaan verdedigen. Uit liefde voor ons beiden deed ik het niet. Ik kon zijn negativiteit niet voeden en nog groter maken. Ik wilde het loslaten, zijn onwaarheden bij hem laten, en door de ogen van mijn hart naar mijn tranen kijken. Mijn ziel vroeg om heling. Wat had ik onbewust uitgezonden om dit aan te trekken?
Zoals gewoonlijk speelde mijn ego eerst alle films af uit mijn verleden waarin ik soortgelijke pijn had ervaren. Ik keek er bewust op een afstandje naar, en zag pijn van afwijzing, onrecht, vechten, van niet mezelf mogen zijn, van egoïsme, van nooit goed kunnen doen, onderdrukking, falen, onzichtbaar zijn, van misbruik en van alleen en afgescheiden zijn.
Daarna liet mijn mooie liefdevolle sterke hart me zien hoe alle ervaringen en tranen mijn ogen hadden geopend voor wie ik diep van binnen werkelijk ben. Al mijn nare ervaringen waren stuk voor stuk geschenken, die het geloof in mezelf alleen maar hadden versterkt, en mijn zelfliefde, kracht en wijsheid hadden doen groeien tot wie ik nu ben.
Mijn maatje triggerde met zijn energie de restjes oude energie die stiekem nog in mij voortleefden. Na deze herkenning was het tijd om deze oude energie voorgoed los te laten, en mezelf te verbinden met de wijsheid van mijn hart. Er was acceptatie en de liefde van mijn ziel kon weer stromen.
Mijn lieve dierbare maatje heb ik uiteraard vergeven en weer in mijn hart gesloten. Ik hou van hem voor wie hij is, en ben hem dankbaar voor de prachtige spiegel die hij is.
Van hart tot hart,
Daphne
Heel soms komt een ontmoeting tot een pijnlijke botsing. Zoals gisteren met een dierbare vriend. Zijn gemene veroordelende uitlatingen over mijn persoontje en zijn wantrouwen naar mij toe stemden mij erg verdrietig. Veel van wat ik had gezegd of geschreven werd ineens tegen mij gebruikt ter bevestiging van zijn waarheid.
Mijn eerste reactie was om alle deuren te sluiten, om mezelf te beschermen tegen de negatieve energie die over me heen werd gestort. Mijn grens was duidelijk bereikt! Zo kon ik niet in een gelijkwaardige verbinding zijn. Het was verleidelijk om in een heftige discussie te schieten en mezelf te gaan verdedigen. Uit liefde voor ons beiden deed ik het niet. Ik kon zijn negativiteit niet voeden en nog groter maken. Ik wilde het loslaten, zijn onwaarheden bij hem laten, en door de ogen van mijn hart naar mijn tranen kijken. Mijn ziel vroeg om heling. Wat had ik onbewust uitgezonden om dit aan te trekken?
Zoals gewoonlijk speelde mijn ego eerst alle films af uit mijn verleden waarin ik soortgelijke pijn had ervaren. Ik keek er bewust op een afstandje naar, en zag pijn van afwijzing, onrecht, vechten, van niet mezelf mogen zijn, van egoïsme, van nooit goed kunnen doen, onderdrukking, falen, onzichtbaar zijn, van misbruik en van alleen en afgescheiden zijn.
Daarna liet mijn mooie liefdevolle sterke hart me zien hoe alle ervaringen en tranen mijn ogen hadden geopend voor wie ik diep van binnen werkelijk ben. Al mijn nare ervaringen waren stuk voor stuk geschenken, die het geloof in mezelf alleen maar hadden versterkt, en mijn zelfliefde, kracht en wijsheid hadden doen groeien tot wie ik nu ben.
Mijn maatje triggerde met zijn energie de restjes oude energie die stiekem nog in mij voortleefden. Na deze herkenning was het tijd om deze oude energie voorgoed los te laten, en mezelf te verbinden met de wijsheid van mijn hart. Er was acceptatie en de liefde van mijn ziel kon weer stromen.
Mijn lieve dierbare maatje heb ik uiteraard vergeven en weer in mijn hart gesloten. Ik hou van hem voor wie hij is, en ben hem dankbaar voor de prachtige spiegel die hij is.
Van hart tot hart,
Daphne
RSS Feed
